Leerstijlen

Elk persoon heeft een andere manier van leren volgens Kolb. Vaak worden meerdere leerstijlen gecombineerd, echter wel met een duidelijke voorkeursstijl. Dat is de stijl waar vanuit je vertrekt in het leerproces. Uiteindelijk vormen alle fasen samen het leren dat een proces is waarmee men verder kan komen. Het model van Kolb maakt inzichtelijk hoe een individu leert, en door bewust te zijn van deze kennis kan een student of leerling dit als uitgangspunt gebruiken.  Zo kan men ontdekken wat de optimale leeromgeving is. Kolb onderscheidt twee dimensies waarop verschillen in leren geconstateerd kunnen worden:

-       Van concreet ervaren tot abstract redeneren; ga je uit van de praktijk of de theorie?

-       Van actief experimenteren tot reflectief observeren; probeer je het liever zelf uit en kijk je eerst de kunst af? (www.vumc.nl)

Naast de leerstijl van Kolb bestaat er ook de Inventaris van LeerStijlen (ILS) van Jan Vermunt (Rijksuniversiteit Groningen). Ook deze kunnen ingezet worden in een onderwijssituatie. Vermunt onderscheidt de volgende leerstijlen:

1    De reproductiegerichte leerstijl. De student die deze stijl gebruikt, houdt van stampen. Hij is gericht op het letterlijk reproduceren van de leerstof en houdt van toetsen.

(Dit is overigens de leerstijl waar Hans van Driel menig student menig college voor ‘waarschuwt’)

2   De betekenisgerichte stijl. De student richt zijn aandacht vooral op de hoofdzaken van de te bestuderen stof. Hij onderzoekt de standpunten, ideeën en conclusies, legt verbanden en vormt ook zijn eigen mening. Hij leert vanuit persoonlijke interesse

(Deze leerstijl komt het meest overeen met de criteria die worden gebruikt voor de W.O.-student)

3  De toepassingsgerichte stijl. De student richt zich vooral op de toepassingsmogelijkheden van de leerstof. Hij wil weten of de leerstof relevant is voor de praktijk en heeft vooral behoefte aan concrete informatie en voorbeelden. Het leren is nu vooral beroepsgericht.

(Deze leerstijl komt vooral veel voor in het HBO-onderwijs)

4 De ongerichte stijl. Een vierde leerstijl (die eigenlijk geen leerstijl is) is de ongerichte leerstijl. Dit is de enige die in het WO niet tot studiesucces leidt. Wat deze leerstijl dan precies wel inhoudt blijft onduidelijk.

Het verschil tussen beiden leerstijlen is dat de leerstijlen van Vermunt zich eerder voordoen als een optie waaruit men kan kiezen. Bij Kolb is het echter zo dat behalve men een (voorkeurs)leerstijl bij zichzelf kan ontdekken, het model ook wordt gebruikt als een proces bestaande uit verschillende fasen.
Het omgaan met een mediawijze wereld, zoals we dat leren in deze cursus kan makkelijk toegepast worden binnen het model van Kolb. Neem als voorbeeld het project dat @Sirillustratie en ik (@Iris_rent) op gaan zetten; ons ‘opensource’ – 3.0-kinderboek.  Volgens de test die is afgenomen op http://www.thesis.nl/kolb/ blijkt dat ik een lichte voorkeur heb voor de leerstijl van de doener (zie het schema). Als eerste heb ik een mail gestuurd naar een vriend van mij met het voorstel langs te komen om het project in zijn klas op te zetten (gecombineerd met een taalproject). Als een afspraak staat zullen we moeten waarnemen en gaan overdenken. Een reflectie zal op zijn plaats zijn. Vervolgens moeten we gaan bedenken welke media het meest geschikt zal zijn om in te zetten in het project. We kunnen hier de #DTV-sessies tevens voor gebruiken. We bedenken een aanpak die we kunnen gebruiken, we presenteren dit voor de kinderen, en we gaan het experiment aan.

En hier start de cyclus opnieuw:

  

Niet alleen zullen wij zelf meerdere keren het proces meemaken; ook zal er rekening gehouden moeten worden met de (voorkeurs)leerstijlen van de kinderen.

 Mijn leerstijl: Doener

 

Bilbiografie:

Rijksuniversiteit Groningen. www.rug.nl/so

VU medisch centrum Amsterdam. www.vumc.nl